Eén maatschap, drie generaties

‘Op mijn 18de kwam ik bij mijn vader (en moeder) in de maatschap. Het was voor mij vanzelfsprekend dat ik mijn vader zou opvolgen. Ik heb ook nooit iets ander gewild. Sinds ik erbij kwam heb ik wat technische dingen veranderd. Een machine die bijvoorbeeld automatisch berekent hoeveel krachtvoer een koe nodig heeft. Zodat ik kosten kan besparen. Dat vind ik interessant en dat zoek ik uit. En ik zet het door. Dat zou mijn vader niet doen: hij leeft meer met de dag. De laatste jaren hebben we vrij veel veranderd. Mijn vader gaf me daar gelukkig wel de vrijheid in. Meestal vindt hij het wel de moeite waard om iets te proberen. Ik heb veel ideeën en veel hebben we ook al samen uitgevoerd. Maar mijn wensen moeten wel uitvoerbaar zijn. Soms wil ik te dure dingen. Mijn vader let daarbij heel erg op de kostprijs. Daarin heeft hij wel gelijk. Maar we moeten wel oppassen dat we niet bedrijfsblind worden. 

Mijn opa werkt in de ochtend ook mee op de boerderij. Hij heeft natuurlijk ook zijn mening. De ideeën die hij heeft zijn goed, daar luister ik graag naar.

‘Toen ik 25 jaar was, nam ik de leiding van het veebedrijf van mijn vader over. Nu is mijn vader officieel gestopt. Hoewel hij nog wel dagelijks een uurtje meewerkt. Hij denkt ook graag mee: “Zou je niet eens gaan maaien, het wordt mooi weer”. Ik luister dan niet altijd, maar soms denk ik dan achteraf: je had gelijk. Vijf jaar geleden kwam mijn zoon Jarno erbij in de maatschap. Hij had van mij best wat anders mogen gaan doen. Ik hoop dat hij dat ook zo voelt. Toch vind ik het wel stoer dat hij ook melkveehouder wordt. 
 
Ik merk dat Jarno beter dan ik nadenkt over de langere termijn. Hij wil het bedrijf graag op orde houden voor de toekomst. Bijvoorbeeld door het werk te optimaliseren en door te digitaliseren. Dit vind ik goed. Maar hij moet hierbij wel de kosten in de gaten houden. Ik vind het moeilijk om geld uit te geven. Jarno heeft de plannen en ik kijk of het financieel haalbaar is. Alles nieuw en prefect is niet realistisch. Toch hoop ik dat hij het idee heeft dat hij zijn mening kan uiten. Als we het ergens niet over eens zijn, proberen we een middenweg te vinden. We moeten het samen doen.’