‘Waarom vertrouw ik niet méér op mijn intuïtie?’

‘Als hulpverlener ben ik niet snel geneigd om ondersteuning te vragen. Ik zag het altijd als een teken van zwakte om hulp te vragen. Nu ik heb ervaren hoe prettig coaching kan zijn, lijkt het me goed dat ik die ervaring deel. Ik denk dat het sommige collega’s verbaast dat ik me kwetsbaar opstel door openlijk over mijn zwaktes te praten. Er zit namelijk een harde en veeleisende kant aan mij, die op het eerste gezicht niet door één deur gaat met kwetsbaarheid.'

Toch coaching
'In de loop van de tijd heb ik me toch opengesteld voor coaching. Ik ben gaan inzien dat we allemaal dingen meemaken die van invloed zijn op de manier waarop we met bepaalde situaties omgaan. We hebben ook allemaal sterke en minder sterke kanten. Mijn leven en carrière bouwde ik op dankzij mijn goede eigenschappen. Daar zat weinig groei meer in. Het werd tijd om met mijn zwakke punten aan de slag te gaan en via die route verder te groeien.'

Zwakke plek
'De manier waarop collega’s mij beoordeelden in een IFMS (Individueel Functioneren Medisch Specialist) drukte me extra met mijn neus op de feiten. Daaruit kwam naar voren dat ik inhoudelijk prima functioneer, maar ook dat ik soms kortaf kan zijn en niet altijd plezierig in de omgang ben. Zeker als ik moe ben of als ik veel dingen tegelijk moet doen.

Uit de anonieme beoordeling EFFECT (Evaluation and Feedback For Effective Clinical Teaching) kwam zelfs naar voren dat sommige arts-assistenten wel eens bang voor me zijn geweest. Toen ik dat las, vond ik dat confronterend en niet leuk. Daar moest ik iets mee en daar kon ik hulp bij gebruiken.'

Harde waarden
'Met een coach van MentaVitalis keek ik naar het commentaar dat ik van collega’s kreeg. We bespraken het feit dat ik geneigd ben om me op de inhoud te richten en in mindere mate op de mens. De neiging om die inhoud te controleren zit in mijn karakter, maar is ook een gevolg van het werk.

Als artsen worden we er op allerlei manieren aan herinnerd dat we ons aan de richtlijnen moeten houden. Vooral bij de supervisie van arts-assistenten – dan zie ik zelf niet alle patiënten, maar ben ik wel eindverantwoordelijk voor de kwaliteit van zorg – ben ik bang dat ik iets over het hoofd zie. De druk die dat met zich meebrengt, vreet energie. Het leek wel of supervisie steeds moeilijker werd, terwijl ik veel ervaring heb.'

Vertrouwen
'M’n coach hielp me door vragen te stellen: waarom zit je zo met die eindverantwoordelijkheid? Hoe komt dat? Kan dat niet anders? Zo ontstond er een klimaat waarin ik ging nadenken over de zachte waarden in mijn werk. Ik vroeg me af waarom ik niet méér vertrouw op mijn ervaring en deskundigheid, ondanks dat ik dit werk al 29 jaar doe.

Ook stelde ik mezelf de vraag waarom ik niet méér vertrouw op de arts-assistenten en op de communicatie met hen. Want als ik goed luister, hoef ik minder te checken en weet ik tóch wat er aan de hand is met de patiënt. Daar ben ik in supervisie van arts-assistenten mee gaan experimenteren.'

Ruimte voor intuïtie
'In de interne geneeskunde heb je te maken met veel onzekerheden. Je moet in dit vak beslissingen nemen, zonder dat je altijd vooraf weet wat een goede keuze is. Daar kun je onzeker van worden en stress van krijgen. Voorheen nam ik in geval van twijfel de veilige weg. Dat was niet automatisch het beste voor de patiënt.

Als mijn gevoel nu iets anders zegt dan wat de richtlijnen of collega’s zeggen, durf ik naar mijn gevoel te luisteren en weloverwogen af te wijken van richtlijnen. Wat ik na al die jaren voel, is geen onzin. Het betekent niet dat de zachte waarden de overhand krijgen of dat ik de controle geheel loslaat. Maar ik geef nu wel ruimte aan mijn intuïtie.'

Warmte en waardering
'De laatste tijd heb ik gemerkt dat ik meer ontspannen kan werken als ik me anders opstel, zonder dat dat ten koste gaat van de kwaliteit van het werk. Het werk kost me minder energie. Collega’s merken het ook aan me. Die vinden me minder dwingend. Het was heel fijn om dat ook terug te zien in de laatste EFFECT-meting.

Van collega’s krijg ik nu meer warmte en waardering terug. Daarvan krijg ik weer energie. Mijn scherpe randjes zijn niet verdwenen. Ik heb ook niet de illusie dat dat gebeurt. Maar het helpt al enorm dat ik me bewust ben van de manier waarop ik me opstel en wat dat doet met anderen. Daardoor gaat het in mijn werk stukken beter.'

Klaar voor de toekomst
'We lopen allemaal tegen dingen aan die horen bij ons vermogen en onvermogen. Ik denk dat we ook allemaal geneigd zijn om weg te lopen voor datgene waar we niet goed in zijn. Ik heb nu geleerd dat het bevrijdend en prettig is als je daarmee aan de slag durft te gaan. De inzichten die ik nu heb, geven me de ruimte om de komende jaren nog verder te groeien.’

Misschien vind je dit ook interessant

• 'Zulke ondersteuning krijg je gewoon nergens'
• Steun bij re-integratie: Reflectie als sleutel voor herstel.
• Omgaan met schrijnende gebeurtenissen als hulpverlener.
• Veel medici willen veranderen, maar doen dat niet.