De rugdekking die ik nu voel als zelfstandig professional is heel waardevol

Omgaan met rouw

‘In mijn leven spelen rouw en verdriet een grote rol. Mijn vader overleed toen ik 15 was. Nadat ook mijn oudste broer en mijn moeder waren overleden, had ik nog 1 broer over. Toen ook hij na een kort ziekbed overleed, viel me dit bijzonder zwaar. Ik kon wel verder, was niet ziek ofzo. Maar je gezin van herkomst zo vroeg al helemaal verliezen, dat klopt gewoon niet. Ik wist niet wat dit met me zou doen. Misschien werd ik wel depressief, weet jij veel? Ik kijk graag vooruit dus dit was voor mij een reden om mijn huisarts te bellen. Hij stelde voor om eens met een rouwtherapeut te praten. 

 

Ik voelde me gehoord

Omdat ik me afvroeg wat er zou gebeuren als ik onverhoopt langere tijd niet kon werken, heb ik ook Movir gebeld. Daar kreeg ik te horen dat ik als verzekerde van Movir via MentaVitalis per jaar 6 uur begeleiding kan krijgen, zonder extra kosten. Ook als je nog niet arbeidsongeschikt bent. Dat wilde ik graag, want ik moest door dit rouwproces heen en alleen is dat moeilijk. Toen ik MentaVitalis belde, kreeg ik iemand aan de lijn die meteen de intake deed. Dat gesprek verliep heel zorgvuldig. Ik voelde me gehoord. Op zo’n moment is dat het halve werk. Ik dacht: ja, het wordt nu goed aangepakt. 

 

Bodem onder mijn voeten

Dat gevoel klopte. Op basis van de intake, kwam ik terecht bij een coach die me echt vooruit hielp. Hij kon mijn verdriet ook niet wegnemen, maar hielp me wel het in mijn leven een goede plek te geven. Dat gebeurde in een aantal gesprekken. Mijn coach luisterde niet alleen naar me, hij zette me ook aan het werk om niet al mijn energie te verliezen aan het verdriet. En om te kijken hoe ik door kon. Want het leven gaat verder. Uiteindelijk bracht die steun mij meer dan het omgaan met verdriet. Het heeft er ook voor gezorgd dat ik meer focus heb in mijn werk. Ik zet mijn energie, kennis en kunde nu meer gericht in. 

 

Rugdekking

In de loop van dit hele proces kwam ik ook mensen tegen die amper contact hebben met hun broers en zussen, terwijl die nog wel leven. Dat was een bijzondere gewaarwording. Toen ontdekte ik dat er aan mijn verlies ook een mooie kant zit: ik heb met de begeleiding van mijn coach leren inzien hoe waardevol de band met mijn familie nog steeds is. Omdat mijn basis gewoon klopt. Het klinkt misschien gek, maar daardoor steunt mijn familie me misschien wel meer dan ooit, ook al zijn ze er niet meer.’ 

 

Dit vind je vast ook interessant:  

• 'Eindelijk heb ik iemand gevonden met wie ik kan sparren'
• Steun bij re-integratie: 'Reflectie was de sleutel tot mijn herstel'
• 'Zulke ondersteuning krijg je gewoon nergens'